Saymadım hiç;
gidenlerden sonra kaç mevsim
geçti buralardan?
Sonbahar rüzgârı mı sert,
yoksa şu ağır hüzün mü kalbimi ağrıtan?
Zihnimdeki fotoğraflar gitgide daha solgun artık,
daha sarı, daha eski…
Bilmiyorum kaçıncı Eylül bu,
sevda sözcüklerinin anlamını yitirdiği?
Yine de hatıralar çarpıyor kıyılarıma engel tanımadan,
yeniden çoğalıyor sol yanımdaki ince-sinsi sancı…
Gitgide daha çok yaralanıp,
daha çok kanarken eflâtun düşlerimde,
ruhum hazana yenik yapraklar gibi savruluyor oradan oraya…
Ve o an,
hani içimdeki boşluk çelişirken özlemin şiddetiyle,
dayanamayıp “gitme!” desem; biliyorum çok geç...
“Gel!“ desem; olmaz, olmaz, olmaz…
*****
