 |
bir ışıltı, bir fısıltı,
bir ses diledi yıllarca...
onca iletişim kanalı varken,
-uzaduyuma- bel bağladı...
özlemi rüyalarına kilitledi,
rüyalarını gönlüne...
gerçeğin acımasızlığına dayanırken
var gücüyle
ve
durmadan kandırırken kendini
-inkâra kaçmadan-
"bitti"
dedi
sonra o ses, o fısıltı var ya; rüyalarının en dibinde filiz veriverdi...
tüm isyanına, tüm umutsuzluğuna rağmen
-yeniden-
***
***
